تولیدکننده رنگدانه‌های میکای طبیعی

چگونه رنگدانه های مروارید طبیعی سازگار با محیط زیست هستند؟
دوستی محیطی از رنگدانه های مروارید طبیعی عمدتا در جنبه های زیر منعکس می شود:
بسیاری از رنگدانه های مروارید طبیعی از منابع تجدید پذیر مانند مادر مروارید ، مقیاس ماهی و غیره حاصل می شود. این منابع می توانند به طور مداوم از طریق رشد و تولید مثل طبیعی تجدید شوند و باعث کاهش وابستگی به منابع غیر تجدید پذیر می شوند.
برخی از رنگدانه های مروارید طبیعی ، به ویژه آنهایی که از مواد آلی مانند پوسته ها و مواد گیاهی خاص حاصل می شوند ، تجزیه پذیری خوبی دارند. این بدان معنی است که آنها می توانند پس از پایان چرخه زندگی خود به طور طبیعی تجزیه شوند و آلودگی محیط زیست را کاهش دهند.
رنگدانه های مروارید طبیعی به طور کلی حاوی مواد شیمیایی مضر مانند فلزات سنگین ، رنگهای سمی و غیره نیستند که خطرات احتمالی محیط زیست و سلامت انسان را کاهش می دهد.
در مقایسه با رنگدانه های مروارید مصنوعی ، رنگدانه های مروارید طبیعی ممکن است در طول استخراج و پردازش نیاز به درمان شیمیایی کمتری داشته باشند ، در نتیجه تولید زباله های شیمیایی و آلودگی به محیط زیست را کاهش می دهد.
فرآیند تولید رنگدانه های مروارید طبیعی ممکن است نسبت به رنگدانه های مصنوعی کارآمدتر باشد زیرا به فرآیندهای پیچیده سنتز شیمیایی احتیاج ندارند ، که به کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای کمک می کند.
استفاده از رنگدانه های مروارید طبیعی می تواند از تعادل زیست محیطی پشتیبانی کند زیرا جمع آوری و استفاده آنها به اکوسیستم های طبیعی مانند بهره برداری بیش از حد مواد معدنی یا تخریب زیستگاه های زندگی دریایی آسیب نمی رساند.
استفاده از رنگدانه های مروارید طبیعی مطابق با اصول اقتصاد دایره ای ، یعنی بازیافت منابع و کاهش زباله است. آنها می توانند در چرخه های مختلف زندگی دوباره مورد استفاده مجدد و بازیافت قرار گیرند و نیاز به منابع جدید را کاهش دهند.
با افزایش تقاضای مصرف کننده برای محصولات سازگار با محیط زیست و پایدار ، رنگدانه های مروارید طبیعی برای خواص سازگار با محیط زیست آنها مورد حمایت قرار می گیرند. این امر تقاضای بازار را برای مواد سازگار با محیط زیست سوق داده و کل صنعت را ارتقاء داده است تا در جهت سبزتر و پایدار حرکت کند.
بسیاری از کشورها و مناطق نیازهای نظارتی دقیق در مورد استفاده و تخلیه مواد شیمیایی دارند. رنگدانه های مروارید طبیعی به دلیل کمبود سمیت و تأثیرات محیطی ، احتمالاً این شرایط نظارتی را رعایت می کنند.

آیا رنگدانه های مروارید طبیعی قابل تجزیه قابل تجزیه هستند؟
تجزیه پذیری زیستی از رنگدانه های مروارید طبیعی به منبع و ترکیب شیمیایی آنها بستگی دارد. برخی از رنگدانه های مروارید طبیعی ، به ویژه آنهایی که از مواد آلی مانند پوسته و مقیاس ماهی حاصل می شوند ، تجزیه پذیری خوبی دارند. این مواد را می توان با میکروارگانیسم ها در محیط طبیعی تجزیه کرد و در نهایت به مواد سازگار با محیط زیست تبدیل شد. در اینجا چند نمونه و تجزیه و تحلیل خاص آورده شده است:
پوسته ها عمدتاً از کربنات کلسیم (CACO3) ، یک ماده معدنی تشکیل شده اند. اگرچه کربنات کلسیم به خودی خود به راحتی قابل تجزیه نیست ، مواد آلی در پوسته ها مانند پروتئین می توانند توسط میکروارگانیسم ها تجزیه شوند. پوسته ها به تدریج در محیط طبیعی آب و هوا می شوند و اجزای ارگانیک آنها تجزیه می شوند ، در حالی که اجزای معدنی به خاک باز می گردند.
مقیاس ماهی عمدتاً از پروتئین سخت ، یک ماده آلی تشکیل شده است. پروتئین سخت را می توان با میکروارگانیسم ها در محیط طبیعی تجزیه کرد ، بنابراین مقیاس ماهی تجزیه پذیری خوبی دارد. فرآیند تجزیه مقیاس ماهی به بازیافت مواد مغذی و ترویج سلامت اکوسیستم کمک می کند.
مادر مروارید ، مؤلفه اصلی مرواریدها نیز از کربنات کلسیم تشکیل شده است. مشابه پوسته ها ، اجزای ارگانیک مادر مروارید تخریب پذیر هستند ، اما اجزای معدنی آن برای تجزیه طبیعی به مدت زمان طولانی طول می کشد.
زمین دیاتوما از بقایای دیاتومها تشکیل شده است و مؤلفه اصلی آن دی اکسید سیلیکون (SIO2) است. دی اکسید سیلیکون ماده ای بسیار پایدار است که به راحتی قابل تجزیه قابل تجزیه نیست. با این حال ، زمین دیاتوما به تدریج می تواند در محیط طبیعی آب و هوا کند و ذرات ریز آن را می توان توسط خاک جذب کرد.
میکا یک ماده معدنی سیلیکات لایه ای با ترکیب شیمیایی پیچیده است و حاوی انواع یونهای فلزی است. میکا قابلیت تجزیه پذیری کم است ، اما ساختار لایه بندی شده آن ممکن است به تدریج در محیط طبیعی تجزیه شود.
سنگ معدن طبیعی مانند مالاکیت و آزوریت از تجزیه پذیری کمتری برخوردار هستند زیرا عمدتاً از یون های فلزی و رادیکال های اسید معدنی تشکیل شده اند. فرآیند تجزیه این سنگ معدن در محیط طبیعی معمولاً بسیار کند است.
بالهای برخی از حشرات یا پوسته های سخت پوستان ، این مواد آلی ممکن است حاوی مؤلفه هایی مانند کیتین باشند که می توانند توسط میکروارگانیسم ها در محیط طبیعی تجزیه شوند .